گرچه کشاورزان در بسیاری از کشورهای در حال توسعه جهان برای دریافت پول محصولاتشان با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند، به نظر می‌رسد که حالا استیبل‌کوین‌ها به عنوان راه‌حلی جدید وارد میدان شده باشند.
در حالی که در سیستم مالی سنتی، بانک‌ها کارمزدهای بالا می‌گیرند، انتقال پول بین کشورها زمان زیادی می‌برد و نرخ تبدیل ارز هم باعث ضررهای مالی می‌شود، رمزارزها با حذف واسطه‌های مالی، راهی برای عبور از این موانع فراهم کرده‌اند.
بر اساس داده‌های اتحادیه اروپا، قاره آفریقا تنها در سال ۲۰۲۳، بیش از ۱۵۴ میلیون تن محصولات کشاورزی وارد و ۱۳۴ میلیون تن صادر کرده است. با این حال، سهم قابل‌توجهی از زنجیره تأمین این محصولات بر عهده کشاورزان خردی است که به دلایل بانکی و زیرساختی، دسترسی به بازارهای جهانی و پرداخت‌های سریع و کم‌هزینه ندارند.
شرکت‌هایی مانندParrogate در زیمبابوه که از پیشگامان استفاده از ارزهای دیجیتال در تجارت کشاورزی است، با اجرای سیستم پرداخت دیجیتال به تأمین‌کنندگان خود، توانسته سرعت، شفافیت و کارایی را در فرایندهای مالی خود به‌طور چشمگیری افزایش دهد.
با این حال، مسیر پذیرش کامل هنوز هموار نیست. چالش‌هایی مانند نبود چارچوب‌های نظارتی شفاف، کنترل شدید خروج سرمایه در برخی کشورها، و فقدان دانش فنی در میان کشاورزان، مانع توسعه سریع این روند شده‌اند. اما باید گفت انقلاب دیجیتال در کشاورزی تازه آغاز شده است.
